تو را خدا بگذاريد دست و پا بزنم

زني كه مست كه ديوانه كاش مي آمد

كنار خندق خونم كه حرف ها بزنم

بگويمش كه چقد دوست دارمت ده تا

و او بخندد و من مثل بچه ها بزنم

به سيم آخر و هي بوسه بر سر و دستش

اگر كه جا بخورد من مباد جا بزنم

دو كلمه راست بگويم كه دوستش دارم

به كوچه هاي علي چپ چرا چرا بزنم

من عاشقم بگذاريد درد دل بكنم

چقدر هي ننويسم چقدر تا بزنم

چقدر توي غزل هام سانسورش بكنم

به سمت او چقدر پيرتر عصا بزنم

تمام آنچه نوشتم براي ريحانه ست

دروغ بود به مادر، به دوست، يا به زنم

علی رضا اکبری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: